به نقل از «قدس آنلاین»

درمان تومورهای مغزی با خواب کردن آن‌ها

تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۷۳۱۰۵

دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا در حال تحقیق بر روش جدیدی هستند که می‌تواند با خواب کردن تومورهای مغزی آن‌ها را درمان کند.

به گزارش قدس آنلاین، باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مدیکال اکسپرس نوشت:

کریستوفر پلایزیر، استادیار مهندسی پزشکی در دانشگاه ایالتی آریزونا و سامانتا اوکانر، دانشجوی دکترای مهندسی پزشکی در آزمایشگاه پلایزیر، در حال تحقیق در مورد مرحله جدید سلول بنیادی هستند یک چرخه زندگی که می‌تواند کلیدی برای آغاز روش‌های جدید درمان سرطان مغز باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پلایزیر می‌گوید: چرخه سلولی چنین موضوعی کاملا مطالعه شده است، با این وجود در اینجا ما برای چندمین بار در حال بررسی آن هستیم که وارد مرحله جدیدی شده‌ایم؛ زیست شناسی همیشه بینش‌های جدیدی برای نشان دادن به ما دارد.

جرقه این کشف از طریق همکاری با پاتریک پدیسون، دانشیار مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون در سیاتل و دکتر آنوپ پاتل، استادیار جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه واشنگتن زده شد.

تیم پدیسون از پلایزیر خواستند تا در تجزیه و تحلیل داده‌های سلول‌های بنیادی مغز به آن‌ها که از طریق فرآیندی به نام توالی RNA تک سلولی مشخص می‌شوند، کمک کند.

پلایزیر می‌گوید: این داده‌ها بسیار شگفت انگیز بودند. این نقشه از این الگوی دایره‌ای زیبا تهیه شده است که ما آن را به عنوان تمام مراحل مختلف چرخه سلولی شناسایی کردیم.

اوکانر ابزار جدیدی برای طبقه بندی چرخه سلولی به نام ccAF یا چرخه سلولی ASU برای ارائه همکاری بین این دو موسسه ایجاد کرد که نگاهی دقیق‌تر و با وضوح بالا به آنچه در چرخه‌های رشد ساقه رخ می‌دهد، دارد و همچنین سلول‌ها و ژن‌هایی را شناسایی می‌کند که می‌توانند برای ردیابی پیشرفت در چرخه سلولی استفاده شوند.

اوکانر می‌گوید: ورود طبقه بندی کننده ما به چرخه سلولی عمیق‌تر می‌شود، زیرا ممکن است قطعه‌هایی وجود داشته باشد که ما ضبط کنیم و پیامدهای مهمی برای بیماری داشته باشند.

هنگامی که پلایزیر و همکارانش از ابزار ccAF برای تجزیه و تحلیل داده‌های سلول برای تومورهای گلیوما استفاده کردند، متوجه شدند که سلول‌های تومور اغلب در حالت رشد عصبی G۰ یا G۱ قرار دارند. با پرخاشگری تومورها، سلول‌های کمتری در حالت عصبی G۰ در حال استراحت باقی می‌مانند. این بدان معناست که سلول‌های بیشتری در حال تکثیر و رشد تومور هستند.

آن‌ها این داده‌ها را با پیش آگهی بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما، نوع خاصی از تومور مغزی، ارتباط دادند. کسانی که دارای سطح عصبی G۰ بالاتر در سلول‌های توموری هستند، تومورهای تهاجمی کمتری دارند.

آن‌ها همچنین دریافتند حالت آرام عصبی G۰ مستقل از میزان تکثیر تومور یا سرعت تقسیم سلول‌های آن و ایجاد سلول‌های جدید است.

پلایزیر می‌گوید: این یافته جالبی از نتایج ما بود که سکون به خودی خود می‌تواند فرآیند بیولوژیکی متفاوتی باشد. این همچنین یک نقطه بالقوه است که می‌توانیم به دنبال درمان‌های دارویی جدید باشیم. اگر بتوانیم سلول‌های بیشتری را به آن حالت آرام بکشیم، تومورها کمتر تهاجمی می‌شوند.

درمان‌های دارویی فعلی سرطان بر روی از بین بردن سلول‌های سرطانی متمرکز است، با این حال هنگامی که سلول‌های سرطانی از بین می‌روند، بقایای سلول را در منطقه اطراف تومور آزاد می‌کنند که می‌تواند سلول‌های باقیمانده را در برابر داروها مقاوم کند.

پلایزیر می‌گوید: بنابراین به جای از بین بردن سلول‌ها، اگر آن‌ها را بخوابانیم، احتمالا وضعیت بسیار بهتری خواهد بود.

آن‌ها همچنین با استفاده از ابزار ccAF خود توانستند حالت‌های جدیدی را در ابتدا و انتهای چرخه سلولی پیدا کنند که بین حالت‌های معمول شناخته شده وجود دارد. این‌ها از جمله مباحث مرحله بعدی تحقیق آن‌هاست.

پلایزیر گفت: ما در حال فکر کردن در مورد روش‌های کاوش در آن‌ها هستیم و درباره بیولوژی ورود و خروج از چرخه سلولی بیشتر بیاموزیم، زیرا این‌ها نقاط واقعا مهمی هستند که سلول‌ها به حالت G۱ یا G۰ می‌روند. کشف اینکه چه چیزی سلول را وارد چرخه تقسیم کرده یا در حالت استراحت G۰ قرار می‌دهد، می‌تواند به درک روند رشد تومور کمک کند.

پلایزیر می‌گوید: ویژگی اصلی هر سرطان تکثیر سلول‌هاست. اگر ما می‌توانستیم به این مکان وارد شویم و بفهمیم این مکانیسم‌ها چیست، می‌توانستیم سرعت آن‌ها را تغییر دهیم.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: خواب سلول ها داده ها عصبی G۰

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۷۳۱۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علت ابتلا به لوپوس چیست؟/ عوامل خطر ابتلا به بیماری

بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که برخی عوامل خطر ممکن است احتمال ابتلا به آن را افزایش دهند. - اخبار اجتماعی -

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که با بثورات پوستی یا آسیب به اندام‌های اصلی بدن مانند مغز، کلیه و کبد خود را نشان می‌دهد. هنگامی که فرد مبتلا به لوپوس یا هر اختلال خود ایمنی دیگری می‌شود، سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های سالم حمله می‌کند.

علت ابتلا به لوپوس چیست؟

براساس گزارش هلث، علت دقیق لوپوس تا حد زیادی ناشناخته است اما تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از عوامل هورمونی، ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

آیا لوپوس ارثی است؟

لوپوس مانند بسیاری از اختلالات خودایمنی دیگر در خانواده‌ها دیده می‌شود اما داشتن سابقه خانوادگی لوپوس تضمینی برای ابتلا به این بیماری نیست زیرا ممکن است افراد جهش‌های ژنتیکی را به ارث ببرند که خطر ابتلا به لوپوس را در آن‌ها افزایش یا کاهش می‌دهد.

علائم شایع‌ترین بیماری‌های کبدی چیست؟

چه کسانی به لوپوس مبتلا می‌شوند؟

عوامل خطر زیر ممکن است احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش دهند:

سن: لوپوس در زنان 15 تا 44 ساله شایع است.قومیت: زنان سیاه‌پوست در مقایسه با زنان سفیدپوست بیشتر در معرض ابتلا به لوپوس هستند.جغرافیا: لوپوس به طور فزاینده‌ای در کشورهای صنعتی غربی رایج شده است. لوپوس همچنین در زنان اسپانیایی تبار، آسیایی، بومی آمریکا و آلاسکا شایع‌تر است.جنسیت: لوپوس در زنان بیشتر از مردان است.راه‌های انتقال ویروس "آبله مرغان"/ مدت زمان سرایت بیماریعوامل خطر ابتلا به لوپوس چیست؟

محققان علت اصلی بیماری لوپوس را نمی‌دانند، اما برخی از عوامل خطر را شناسایی کرده‌اند. هورمون‌ها، ژن‌ها، محیط و عملکرد سیستم ایمنی همگی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند.

هورمون‌ها

لوپوس در زنان تقریبا 10 برابر بیشتر از مردان است. میزان وجود هر یک از هورمون‌های دهیدرواپی آندروسترون (DHEA)، استروژن، استرادیول، پرولاکتین، پروژسترون، پرولاکتین و تستوسترون می‌تواند در ابتلا مؤثر باشد.

عوامل ایمنولوژیکی

لوپوس یک اختلال خود ایمنی است، بنابراین اکثر افراد مبتلا به آن تغییراتی در نحوه عملکرد سیستم ایمنی خود دارند. سلول‌ها زمانی که آسیب ببینند یا دیگر در سیستم ایمنی مورد نیاز نباشند دچار «آپوپتوز» می‌شوند. آپوپتوز فرآیندی است که باعث خود تخریبی یا مرگ سلول‌ها می‌شود. این سلول‌ها معمولاً زمانی از بین می‌روند که دیگر مورد استفاده قرار نگیرند. تحقیقات نشان داده است که سلول‌های مرده در بدن مبتلایان به لوپوس باقی می‌مانند. این سلول‌ها مواد یا سمومی را آزاد می‌کنند که می‌توانند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شوند. سیستم ایمنی شروع به حمله به بافت‌های سالم در اندام‌های مختلف بدن می‌کند و در نهایت علائم فیزیکی لوپوس نمایان می‌شود.

عوامل محیطی

تحقیقات نشان داده است که برخی عوامل محیطی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند. این عوامل عبارتند از:

حساسیت به برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌هاقرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس که معمولاً در پودرهای شوینده، خاک، مواد سفالی و سیمان استفاده می‌شود.ابتلا به برخی عفونت‌ها مانند ویروس اپشتین بار (EBV) که می‌تواند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شود.سیگار کشیدنقرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV).

انتهای پیام/